Relatietherapie

Het ging al tijden niet zo goed tussen Maarten en Michelle. Ze vochten elkaar nog net niet de tent uit maar de spanningen in het huwelijk waren om te snijden. Wat echter het pijnlijkst was, was dat ook de kinderen eronder leden. Op voorspraak van Michelle ging het stel in relatietherapie. Niet eens zozeer voor elkaar maar voor de kinderen wilden ze alles in het werk stellen om het huwelijk nog te redden. Therapeute Angela zwaaide vrolijk de deur open.

"Wat ben ik blij dat jullie alle twee zijn gekomen, jongens. Wat vind ik dat dapper van jullie! Chapeau!"

Maarten geneerde zich een beetje. Eigenlijk vond hij het een teken van onmacht dat zij een softe zielenknijper nodig hadden om nog iets te maken van een voortslepend broeinest van irritatie. Beiden begrepen niet dat zo iets moois tot zo iets ellendigs kon veranderen. Maarten was verworden tot een vleesgeworden wandelend clichémannetje. Niets aan hem was nog spontaan. Zijn pens was verdrievoudigd de afgelopen 14 jaar. Michelle walgde van hem. Terwijl Michelle van prinsesje was omgezwaaid in een babbelziek manipulatief monstertje met cougarachtige karaktertrekjes. Ze keek enkel nog naar 20 jarige jongens met een strak lichaam. Tenminste, dat vonden de kemphaan en -hen van elkaar.

Angela lichte geduldig toe wat de bedoeling was van de therapie. Begrip, respect en naastenliefde stonden hoog bij haar in het vaandel. Ze moesten het opbrengen naar elkaar te luisteren en vooral elkaar te laten uitspreken. Alles voor de kinderen, zo stelde zij met uitgestreken gezicht. De kinderen mochten absoluut niet de dupe worden. Ze pinkte een traantje weg uit haar rechterooghoek. Na de zweverige introductie vroeg Angela om een korte introductie van het stel. Zoals dat hoort, mocht Michelle beginnen.

"Maarten is een enorme zak geworden, Angela. Hij heeft nooit meer aandacht voor mij. Ik heb het druk genoeg met mijn twee
kinderen maar Maarten gedraagt zich ook als een kind."

"Onze kinderen, Michelle."

"Ssst, Martijn. Nu is Michelle aan de beurt."

Angela kneep even met haar ogen en richtte vervolgens haar aandacht weer op Michelle.

"Nou ben ik dus helemaal van mijn à propos. Zo is hij nu altijd, Angela. Ik heb warmte en aandacht nodig. Geen dreinend derde
kind. Ik wil behandeld worden als een vrouw maar hij ziet mij meer als een sloof. Ja, dan kun je wel weer raar kijken, Maarten. Echt een specialisme van je. Maar het is toch gewoon zo? Zie je nu hoe hij naar mij kijkt, Angela? Zo gemeen. Dat arrogante smoelwerk!"

 "Mag ik nu ook eens wat..."

 "Martijn! Jij mag straks."

 "Het is Maarten!"

 "Ja. Jij mag straks."

Maarten dook in elkaar. Zijn schouders daalden tot borstkashoogte, zijn armen weefden zich in elkaar en zijn wenkbrauwen fronsten. Hij kreeg het vermoeden dat Angela en Michelle elkaar al langer kenden. Enige partijdigheid was de therapeute in ieder geval niet vreemd, vond hij. Maar goed misschien overdreef hij wel. Angela was een professional. En er waren duidelijk afspraken gemaakt over uit laten spreken en luisteren. Maarten spitste zijn oren dus maar weer.

"Wat vind je leuk aan jezelf, Michelle?"

 "Nou ik ben heel spontaan. Ik probeer overal het beste van te maken."

 "Zo spontaan ben je nu ook weer niet hoor."

 "Voor jou misschien niet. Maar de rest denkt daar heel anders over."

 "Ik vind het heel jammer dat je Michelle steeds onderbreekt, Martijn. Dit komt het proces niet ten goede. Michelle wil jij nog iets hierover zeggen?"

 "Nee, dat levert toch alleen maar gekibbel op."

 "Nou Martijn. Nu mag jij."

 "Nogmaals! Het is Maarten. M-a-a-r-t-e-n!

 "Jij bent Maarten."

 "Ja. Nou om te beginnen. Ik vind Michelle nog steeds een aantrekkelijke vrouw voor haar leeftijd."

 "Voor mijn leeftijd? Nou ja, voor mijn leeftijd! Nou ik vind jou helemaal niet aantrekkelijk meer. Je bent een uitgezakt varken geworden. Ik gruwel van je."

 "Eh Angela, moet je nu niet ingrijpen? Ik was toch aan de beurt?"

 "hm hm maar dit is kennelijk heel belangrijk voor Michelle. Probeer haar de ruimte te geven, Martijn. Dat is heel belangrijk in een relatie. Toe maar Michelle."

"Nou, zoals gezegd. Ik doe mijn stinkende best om er verzorgd uit te zien. Hij zegt het net zelf. En wat krijg ik er voor terug. Een onaantrekkelijke dikke vent."

"Ja voor jou ben ik misschien wel onaantrekkelijk, ja. Maar jij kijkt ook alleen maar naar jongetjes van 20. En je zit maar te kwekken de hele tijd."

"Oh... hoor je dat nou Angela?"

"Kwek, kwek, kwek, kwek."

"Grmbl... zo kinderachtig!"

"Kwek, kwek."

"Ja. Dit kan dus echt niet Martijn. Als je een huwelijk wilt op gelijkwaardige en respectvolle basis, kun je niet op zo'n manier met elkaar omgaan. Respect is een groot goed."

"Maar zij begon!"

"Nee, nu niet op een ander afschuiven, Martijn. Bied Michelle gewoon je verontschuldigingen aan. Kom op wees een vent. Michelle
zegt dit niet voor niets."

"Ja doei! Jullie zoeken het maar lekker uit met z'n tweetjes. Ik laat mij niet zo besodemieteren door een stelletje zuurpruimen! En je krijgt geen cent van mij, Michelle. Hoor je? Geen rooie rotcent! Ik ga er vandoor. Zoek het lekker uit!."