Nostalgie

Drie oudere heren fietsen gebroederlijk naast elkaar op de hometrainer in de sportschool. Herman, Jaap en Jan zijn alle drie de pensioengerechtigde leeftijd al lang gepasseerd. Ze komen al maanden standaard met z'n drieën iedere maandag een uurtje aan de conditie werken. Tot voor kort trainde ook Pieter nog mee maar die heeft momenteel zoveel fysieke ongemakken dat hij verstek moet laten gaan. De heren komen meestal iets later dan ik binnen en vertrekken altijd vroeger . Verguld van plezier kijk ik iedere week weer uit naar het tafereeltje. Standaard zitten ze op de drie fietsen die het dichtst bij het raam staan geposteerd. Iedereen weet en respecteert dat waardoor de fietsen voordat zij binnenkomen standaard onbezet zijn. Graag fiets ik op de fiets die achter hen gestald staat zodat ik hen de volledige drie kwartier stiekem kan stalken zonder dat de heertjes het door hebben. Tenminste dat denk ik.

Voor het raam staat een tankwagen gepositioneerd. Een chauffeur rijdt zijn trekker een stukje ervoor en daarna langzaam achteruit om de tankwagen aan zijn auto te koppelen. Ademloos kijken de mannen naar wat zich voor hen buiten afspeelt. De bewondering voor het vakmanschap van de chauffeur druipt van hun gezichten af. "Razendknap!" zie ik Jan denken. Gelukkig herpakt hij zich al vlot nadat de auto en tankwagen zijn samengesmolten tot één vervoermiddel. Meewarig schudt hij zijn hoofd. "Amateur! Ik deed dat vroeger beter!" mompelt hij naar zijn kornuiten. Herman en Jaap knikken bevestigend.

Langs het raam loopt een jong stelletje. Zij zijn duidelijk nog niet zo lang bij elkaar want kunnen nauwelijks van elkaar afblijven. Wat te verwachten valt, gebeurt ook. Vlak voor de drie mannen vindt een kort liefdestafereel plaats. Na een seconde of 15 wendt het meisje even haar hoofd van het nieuwe vriendje af. Ze kijkt even op de telefoon naar het appje dat ze net heeft ontvangen, giechelt, tikt snel een antwoord op haar telefoon en richt zich weer tot de knul. Herman heeft een druppeltje in zijn mondhoek hangen. Tenminste dat denk ik want hij veegt zijn mond af met zijn handdoek. Ik ben er niet zeker van of het is ontstaan door zijn inspanning op de fiets of door de sfeerimpressie buiten. "Vroeger hadden de meisjes kort haar of droegen het opgestoken. Al die meisjes hebben tegenwoordig maar lang haar. Dat lijkt mij lastig met kussen. Al dat haar dat steeds in de mond komt. Maar kennelijk is het zinnenprikkelend om lang haar te hebben naar die knapen toe." Hij duwt even zijn gebit weer een stukje naar achteren in de mond. Deze schuift vanwege de getoonde ijver en het getril op de fiets regelmatig een stukje naar voren. Eén keer viel het gebit zelfs uit zijn mond. Daarna heb ik hem drie weken niet gezien in de fitnessschuur.

Het drietal heeft zich genoeg vermoeid voor vandaag. De inspanning lijkt Jaap zelfs iets te veel. Met een vuurrood hoofd strompelt hij richting de kleedkamer. Ik maak me oprecht een beetje zorgen om de oude baas. Gelukkig valt het mee als hij later fris gedoucht naar de koffiebar van het gebouw loopt. Jaap bestelt koffie voor hem en zijn vrienden. Het is een doorn in zijn oog dat de koffie uit zo'n automaat komt. Vroeger werden de boontjes tenminste nog verpulverd in een echt koffiezetapparaat maar met die moderne fratsen van nu is er niet veel meer aan. De koffie smaakt ook minder lekker. Herman, Jaap en Jan zitten als drie kleine kleutertjes naast elkaar op een stoel. Ze kijken naar de zich in het zweet uitslovende dertigers en veertigers die nog niet de interne rust hebben gevonden die zij wel al jaren hebben. "Vroeger was veel toch echt wel beter." zegt Jaap tegen zijn twee oude vrienden. De mannen gniffelen ondeugend als ze uitzicht hebben op een jonge vrouw met een strak lijf. Uiterlijk zijn zij door de tijd ingehaald en innerlijk gedeeltelijk ook maar van binnen blijven ze toch voornamelijk jongens. Ik vind het lief!