Istanbul

Is het na de aanslagen van 28 juni 2016 nog wel passend om een blij stuk over Istanbul te schrijven? Ja! Ik vind van wel want de liefde en warmte die wij hebben ervaren, in de stad, tussen de Moslims onderling weegt veel zwaarder dan een terreuraanslag van enkele zich miskend voelende extremisten met een megalomane attitude of een minderwaardigheidscomplex van hier tot aan Mekka. Ik weet nooit precies welke van deze twee gemoedstoestanden de overhand heeft. Winnen zullen, kunnen en mogen zij natuurlijk nooit! Dat een Wilders bij zulk wangedrag garen spint en dat mogelijk ook de verhoudingen in Nederland weer eens op scherp worden gezet is een groot verlies voor onze democratie. De extremisten behalen wat dat betreft nu juist een doel dat zij niet nastreven hoewel zij mogelijk voor een gedeelte de oorzaak zijn van Brexit.

Mijn vriendin droeg nu een aantal jaren een bril en verloor daarmee een deel van haar authenticiteit. Zij wilde dolgraag brilloos door het leven gaan. Nadat zij van een collega een juichverhaal hoorde dat deze zijn ogen succesvol had laten laseren en daardoor geen bril meer nodig had, hakte zij vlot een knoop door. Die ogen moesten en zouden gelaserd worden zodat zij weer als mijn vriendin over de straten kon lopen in plaats van mijn vriendin met die stomme bril! In Turkije is de lasertechnologie vooruitstrevend en werken zeer capabele oogartsen. Omdat de prijs in Turkije zelfs inclusief de vlucht en het hotelverblijf goedkoper bleek dan in Nederland en de reputatie zoals gezegd zeer hoog stond aangeschreven, was de optelsom vlot gemaakt. Op 22 juni vertrokken wij voor 5 dagen naar Istanbul. Met afstand de drukst bevolkte stad van Europa met ruim 14 miljoen inwoners.

De reis verliep niet helemaal vlekkeloos. Het begrip: "op zijn Turks" kreeg een nieuwe dimensie en werd, zij het, beperkt de standaard voor deze reis. Op Schiphol waren wij niet bekend als reiziger. Na de nodige korte stress en een aantal telefoontjes van de behulpzame grondstewardess mochten we toch inchecken in het vliegtuig dat met een lichte vertraging vertrok. In Istanbul werden we opgewacht door onze chauffeur Fatih ("Wat een mooie jongen!" fleurde mijn vriendin net even te opzichtig naar mijn zin (grrr ik ben jaloers) op). We werden afgezet bij het Bulvar Hotel. Een ander hotel dan op de reisbescheiden was vermeld maar dat deerde ons niet. Het nieuwe hotel lag namelijk veel centraler in Istanbul en vlakbij de populaire tramlijn 1.

De eerste avond gingen we te voet Istanbul verkennen. De GPS en het richtinggevoel van mijn vriendin bracht ons door de kleinere buurtjes met smalle meestal stijgende straatjes. De echt toeristische attracties zagen we op een afstand liggen maar bezochten we nog niet van nabij. Dat zou de komende dagen wel komen. Na een intensieve avond en eten op een terrasje vielen we tevreden in slaap. Het ontbijt de volgende dag overtrof mijn stoutste dromen. De keuze was reuze. Het megabuffet werd dan ook door ons beiden meerdere keren met een bezoekje vereerd. Wat was het allemaal lekker en wat kwam ik aan. Dat merkte ik later toen ik tijdens mijn eerste hardlooprondje terug in de Zaanstreek niet zo vlot vooruitkwam.

Istanbul is prachtig en dankzij de al eerder gememoreerde Tramlijn 1 waren de meeste bezienswaardigheden goed bereikbaar. Absolute hoogtepunten waren de Sultan Ahmet Moskee (Blauwe Moskee), de Ayasofya, het Topkapi Paleis inclusief imposante tuin met beeldig uitzicht op de Gouden Hoorn. In het daarin gevestigde gezellige theerestaurant was het prima toeven. Thee kon je er ook bestellen maar kreeg je nooit geserveerd. Hierdoor konden wij na een half uurtje genieten van het uitzicht als een dief in de nacht verdwijnen door onze biezen te pakken. Andere hoogtepunten die we meepikten waren een boottocht op de Bosporus, een bezoek aan de Galata toren en een ondergronds waterbassin. Het eten was verrukkelijk en de laatste avond hebben we genoten van een bijzonder restaurant met authentiek Turkse gerechten en zitkussens op de grond.

Extra interessant aan onze reis was dat wij aanwezig waren tijdens de Ramadan. Absoluut hoogtepunt vond plaats voor een bankje tussen de Ayasofya en Sultan Ahmet vlak voor zonsondergang. Massa's mensen verzamelden zich om met familie, geliefden en vrienden samen te eten. Na het avondgebed van de muezzin werd er gretig ingenomen. Geen spoor van agressie was waarneembaar. Enkel genegenheid, warmte en liefde ontspon zich over het massale plein. Zo gaan Moslims met elkaar om. Een geweldig samenzijn volop gezelligheid.