Contact

Albert had alle moed bij elkaar geraapt om een contactadvertentie te plaatsen op een datingsite. Als schapenboer kwam hij nauwelijks toe aan het ontmoeten van vrouwen. Zijn werk nam al zijn tijd in beslag. “Boer zoekt vrouw” was hem veel te revolutionair. Daarbij kwam dat hij als de dood was domme dingen voor de camera te roepen. Hij had het programma diverse jaargangen gevolgd en voelde altijd een plaatsvervangende schaamte opstijgen als hij naar zijn knullige collegae keek. Zo’n blamage wilde hij zichzelf graag besparen.

Eigenlijk had Albert best een aantal zaken mee. Hij had een markante kop en een vriendelijke uitstraling. Daarbij kwam dat Albert het financieel heel aardig op de rit had. Alleen zijn directe wijze van communiceren speelde hem regelmatig parten. En het drukke boerderijbestaan uiteraard. In dat laatste had hij zelf overigens geen erg. Hij was niet anders gewend. De afweging om nu eindelijk eens een vrouw  “te nemen” was enerzijds vanwege een hang naar geborgenheid en anderzijds een puur praktische. Zijn moeder was vorig jaar komen te overlijden. De puinhoop in de boerderij begon hem zo langzamerhand de keel uit te hangen. “Tijd voor actie!” aldus Albert.

Na vier weken Filipijnse en Oost-Europese vrouwen te hebben afgewezen, leek hij eindelijk beet te hebben. Aaltje Vis had gereageerd op zijn advertentie. Na twee keer chatten en eenmaal telefonisch contact was een heuse date gepland. Albert stikte van de zenuwen. De laatste keer dat hij intiem was geweest met een meisje was 14 jaar geleden. Van huis uit had hij meegekregen altijd attent te zijn. Hij maakte een vriendelijke opmerking over Aaltjes jurk (“Mooie jurk!”) terwijl hij zijn duim omhoog stak. Daarnaast had hij een roos uit eigen tuin voor haar meegebracht. Hij had succes. De geste werd door haar zeer gewaardeerd. Albert en Aaltje bloosden.

Al snel was er chemie tussen de twee. Na kort over rammen, ooien, lammetjes en hamels gesproken te hebben, werd het tijd om de grote vragen aangaande een duurzame relatie te stellen. Uiteraard vond hij het belangrijk dat Aaltje proper was. Ook wilde hij weten of ze een kinderwens had. Albert nam het woord:

"Zeg, even tussen twee haakjes. Hoe kijk je eigenlijk aan tegen de rolverdeling in de huishouding?"

"Ach in mijn vorige relatie deed ik ook de huishouding. Maar als jij mij helpt met stofzuigen dan help ik jou met de koeien (hahaha)!"

"Schapen!"

"...Schapen..o ja (shit)..Ook mooi!"

“Wil je kinderen?”

“(hihihi) Zo, je laat er geen gras over groeien, Albert. Dit is onze eerste date.”

“Ik verknoei niet graag mijn tijd. Nou wat is het…Ja of nee?”

“(hihihi)”

“Wat is er? Zit je me soms te versieren?”

Albert schrok een beetje van die laatste opmerking. Het gaf echter niet. Aaltje hield wel van kerels die direct uit de hoek kwamen. Niks poespas, gewoon zeggen wat je vindt. Ze had in haar omgeving al genoeg jongetjes getroffen die haar enkel aangaapten en naar haar borsten keken. Albert was anders. Albert was eerlijk. Het voelde allemaal meteen vertrouwd. Ze voelde vlinders in haar buik fladderen. Ze was verliefd.