Baard

Het absolute summum van mannelijkheid is zonder twijfel "de baard". Mannen met baarden hebben iets onweerstaanbaar geils. Niet dat ik op ze val want ik vind vrouwen zonder baarden nu eenmaal aantrekkelijker. Maar als ik dan toch, met een pistool op mijn hoofd gericht, voor een man zou moeten gaan... Dan graag één exemplaar met een baard. Bij voorkeur zo'n staalborstel die lekker schuurt. Yummie!

Met een combinatie van afgunst enerzijds en jaloezie anderzijds kijk ik dan ook op naar de baardmannetjes van ZZ Top. De muziek vind ik niets maar ik heb al hun LP's vanwege de onweerstaanbare en vooral reusachtige baarden op de cover. Een platenspeler heb ik niet maar de baarden zijn nu eenmaal groter op een platenhoes dan op een cd-cover. Deze mannen hebben helemaal geen groot apparaat meer nodig want ze dragen een baard waar zelfs Sint Nicolaas nog een puntje aan kan zuigen. Daarbij komt; 'wat heb je eigenlijk aan een groot apparaat als je baard er toch voor groeit?' Ik verdenk mannen met baarden er overigens van dat ze een jungle aan schaamhaar dragen waar diverse jungledieren (wat zijn dat eigenlijk?) door het vijgentakje het bos niet meer kunnen zien.

Enfin, na lang wikken en wegen heb ik besloten mijn helden, de mannen met baarden, achterna te gaan. Waarom die twijfel, kun je je afvragen? Dat is geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Simpelweg omdat het dicht bij mijn binnenste kern komt en ik stel mij liever niet kwetsbaar op. Dit komt mijn mannelijkheid namelijk niet ten goede. Dat stomme nichterige gezeur van dichtbij jezelf komen. Brrr, ik begrijp dat therapeutische gepeeuw van die kerels onder elkaar nooit.  

Jarenlang heb ik dus overwogen mijn baard te laten staan. Het project kwam aanvankelijk maar moeizaam van de grond. De pech die ik had, was dat ik niet verder kwam dan enkele vlashaardjes op de kin. Op mijn wangen groeide al helemaal niets! Baardgroei is nu eenmaal geen vanzelfsprekendheid in mijn familie. Pas rond mijn 40^ste levensjaar begon ik een wat hardere baardgroei te ontwikkelen. Ander hoogtepunt was dat ik rond die tijd ook mijn eerste borsthaar constateerde. Zo trots als een pauw knipte ik deze meteen af om hem vervolgens te bewaren in een klein sieradendoosje.

Nu ik eindelijk dan een beginnende baard kweek, voel ik mij zo geil als boter. Zelfverzekerd en super aantrekkelijk, mag ik, in een tamelijk bescheiden bui, wel zeggen. Ik word af en toe mal van al de verleidende blikken van weer een batterij bakvisjes die hun ogen niet van mij af kunnen houden. Het voelt ongemakkelijk. Ik wen er maar langzaam aan.

Heeft een baard dan geen nadelen? Een enkele. Het kriebelt een beetje en je moet hem wel netjes verzorgen met een trimmertje. Ander probleem is dat mijn baard een beetje grijs is. Wonderlijk dat je als jonge God met glanzend blond haar op de kruin een licht grijzende baard draagt. Maar daar zijn verfjes voor ontwikkeld. Dat probleem is dus zo verholpen.